Het is al laat…

Het is al laat
het boek  gaat dicht
het licht dat is al uit
de regendruppels tikken
hard-zacht tegen de ruit

maar met mijn ogen dicht
zie ik maar steeds de jouwe
hoe lief je naar me kijkt
je zachte trotse lach
brengt onrust in mijn lijf

het duizelt me
de slaap is weg
mijn hart slaat hoog en hard
mijn vingertoppen tintelen
mijn lichaam is verward

een warm lijf
in een koud bed
ik kruip weg hier op mijn helft
de nacht brengt doodse stilte
maar nog niet in mij zelf

ik moet het doen
met beelden
verankerd in mijn hoofd
met bloed dat door mijn lichaam raast
en mij toch nog verdooft

en in mijn droom
je zachte lijf
een zoen met ademnood
dan schuil ik in je warmte
en wens dat ik daar blijf